این هفته ها استقلال به هیچ تیمی نه نمی گوید و هر تیمی مقابل استقلال قرار می گیرد دست پر از زمین بیرون می آید. این همان چیزی است که هواداران می ترسیدند بر سر تیم محبوبشان بیاید. مشخص نیست در این تیم چه خبر است. دروازه بان تیم گل های آن چنانی می خورد، مدافعان اجازه نمی دهند مهاجم حریف آزرده خاطر شود، هافبک ها جنگندگی لازم را ندارند، مهاجمان توپ ها را گل نمی کنند، سرمربی فقط قول قهرمانی می دهد و...با گذشت 4هفته از مسابقات، استقلال هنوز نتوانسته است انتظارات را برآورده کند. قلعه نویی باید ضعف های تیمش را شناسایی و راه حلی برای آنها پیدا کند. تعطیلی به وجود آمده در لیگ توفیق اجباری برای تیم آبی پوش پایتخت است. توفیقی که اگر از آن درست استفاده کنند می توانند تمام معادلات را به هم بزنند.
هواداران هنوز به این تیم امیدوارند. (چاره دیگری ندارند) آنها از تیم خود دل نمی کنند، حتی اگر تیمشان ضعیف ترین نتایج را بگیرد. آنهایی که در سرمای طاقت فرسای زمستان و گرمای کلافه کننده تابستان به ورزشگاه می آیند و 90 دقیقه تیم محبوبشان را تشویق می کنند و این چیزی است که بازیکنان، مربیان و مدیران استقلال درک نمی کنند. یک فصل عذاب برای این همه هوادار کافی نبود؟ چرا استقلالی ها این موضوع را متوجه نمی شوند؟ آخر تا کی باید با چشم گریان ورزشگاه را ترک کنند؟
تا کی باید با قیافه ای عبوس و ناراحت به منزل بروند؟ تا کی باید 90 دقیقه تیمشان را تشویق کنند و در نهایت تیم محبوبشان شکست بخورد؟ تا کی...هواداران سرمایه هر تیم هستند و متأسفانه آبی پوشان پایتخت فراموش کرده اند سرمایه خود را حفظ کنند. همه تیم ها 11 بازیکن در زمین مسابقه دارند و استقلال با 12 بازیکن به مصاف حریفان می رود اما استقلالی ها قدر یار دوازدهم خود را نمی دانند و اعضای تیم یکدست آبی هیچ فکر کرده اند چرا از بازی های اخیر استقلال کمتر استقبال می شود؟ هیچ فکر کرده اند چرا 100هزار تماشاگر به ،510 و2هزار تماشاگر تبدیل شده است؟
شمایی که دم از نوین ترین روش های تیمداری می زنید نگذارید همین اندک تماشاچی نیز از استقلال دل بکنند و محبوبیت پرافتخارترین تیم آسیا از دست برود. وای به حال آن استقلالی که بدون حمایت هوادار به مصاف حریفان برود. تمام تیم های بزرگ دنیا آرزوی داشتن چنین هوادارانی را دارند اما متأسفانه اعضای استقلال قدر این خوبان را نمی دانند. مسئولانی که به تیم خود می نازید، برای یک بار هم که شده، فقط یک بار در خلوت خود اندکی به فکر 30میلیون نفری باشید که با پیروزی تیمشان بالا و پایین می پرند و خوشحالی می کنند و با شکست تیم محبوبشان اشک می ریزند.
بازیکنانی که خود را جزو بهترین ها می دانید، برای یک بار هم که شده، فقط یک بار درک کنید جای چه کسانی در استقلال بازی می کنید؟ شماها جانشینان حجازی ها، قلعه نویی ها، مرفاوی ها و... هستید. بدانید چه پیراهن مقدسی را بر تن می کنید. امیدواریم استقلالی ها از تدارکات گرفته تا مدیرعامل درک کنند نمایندگان چگونه مردمانی هستند. همین مردمان هستند که فوتبال با حضورشان معنی پیدا می کند. فوتبال بدون آنها هیچ است و این چیزی است که استقلالی ها باید توجه داشته باشند. باز هم می گوییم وای به حال استقلالی که بدون حمایت هوادار به مصاف حریفان برود.