می توانیم تساوی خانگی استقلال مقابل برق شیراز را فاکتور بگیریم و این نتیجه را به حساب بدشانسی استقلال و اعتماد به نفس، هماهنگی و آمادگی تیم شکست نخورده برق شیراز بنویسیم و البته تعطیلی لیگ برتر به دلیل برگزاری بازی تیم ملی و حضور چند مهره تاثیرگذار استقلال در جمع ملی پوشان و دوری چند روزه این مهره ها از جمع آبی پوشان را دخیل بدانیم، با اشاره به پیروزی های پرگل استقلال مقابل مقاومت در تهران و پاس در همدان، حالا مجموعه آبی برای منتقدان و کارشناسان ستایش آمیز و برای رقیبان و مدعیان قهرمانی ترس آور شده است.
استقلال این روزها روند تکاملی خود را طی می کند. انگار نه انگار که این تیم همان تیم ناهماهنگ دوران ناصر حجازی و حتی فیروز کریمی است. استقلال که فصل را خوب آغاز کرده بود در همان ابتدا با چند فراز و فرود مواجه شد و همگی از نوسان این تیم انتقاد کرده و ادعا می کردند تیمی را که حجازی و فیروز کریمی نتوانسته اند جمع و جور کنند چطور قلعه نویی می تواند آن را بازسازی کند
تیمی که در فصل گذشته تا رده هفدهم جدول سقوط کرده حالا در مثلث قهرمانی به سر می برد و لقب آقای گلی را مال خود کرده. حالا هواداران استقلال می توانند سر خود را بالا گرفته و لیگ و جدول آن را با غرور و افتخار نگاه کنند.
قلعه نویی که دانای کار بوده گرچه در ابتدای فصل و پس از تساوی در دربی به روحیه تهاجمی با چاشنی پرخاش روی آورد اما خیلی زود این نگاه تغییر کرد و قلعه نویی دانست که با مقصر دانستن بازیکنان و انتقاد مستقیم و رودررو مشکلی حل نمی شود لذا حالا استقلال با تعویض رویکرد قلعه نویی پوست انداخته و در این دگردیسی این مجتبی جباری است که روز به روز بهتر شده و لقمه گیر آرش برهانی، سیاوش اکبرپور و بقیه شده و در کنار او جانواریو از چپ مثل مجتبی آرام و منطقی به توپ ضربه می زند. این دو در جناحین عالی کار می کنند تا آرش برهانی طلسم شکنی کرده و به اوج برسد.
آرش برهانی گرچه این موفقیت را مدیون همبازی های خود می داند اما واقعیت همان است که قلعه نویی گفت: آرش شناسی برای آرش، بازیکنی که به اعتقاد جلالی و دیگر کارشناسان استحقاق بازی در آرسنال و سایر تیم های معتبر اروپایی را دارد.
استقلال با یک بازی زیبا، شناور و هماهنگ توانست یک برد شیرین را مقابل پیکان کسب کند. این تیم حتی در زمانی که 10 نفره بود باز هم شانس گل داشت و این نشان از اعتماد به نفسی است که از طریق نیمکت به بازیکنان تزریق می شود.
یکی از چند دلیل اوج گیری استقلال به این برمی گردد که امیر قلعه نویی در بین دو نیمه در یک اقدام جالب و ابتکار روانشناسانه به بازیکنان خود می گوید: پیکان نمی تواند برنده این بازی باشد، من از داور میترسم شما باید مراقب بازی خودتان بوده و بهانه به دست داور ندهید، پیکان امروز تیم تیغ داری نیست و شما اگر مثل 45دقیقه اول بازی کنید 3 امتیاز از آن ماست. اصرار قلعه نویی به همکاری جباری و حیدری و تشکیل زوج مشابه درسمت چپ بین جانواریو و منیعی از دیگر نکاتی است که قلعه نویی در هر دیدار به آن تاکید دارد، یافتن و شکل دادن زوج های ? نفره، ارائه بازی ترکیبی و بازی بدون توپ از آبی ها گرچه در جناح راست جواب داده اما هنوز در تمامی خطوط به ویژه سمت چپ قوت نگرفته و همه اینها همان بحث شناخت از بازیکنان خود و نوع برخورد و نحوه تعامل با آنهاست که قلعه نویی در پایان هفته دوازدهم به آنها رسیده است.
استقلال درست مثل سال 85باید تیمی باشد یکدست، کوبنده و فداکار. تیمی که در ثانیه های پایانی باخت را به مساوی و مساوی را به برد تبدیل می کرد، تیمی که با 3 یا 4ضرب به گل می رسید، تیمی که توپ را بالای ?8و بعضا 10 بار بین خود رد و بدل می کرد و از ایستادن و تماشا کردن خبری نبود، این همان تیمی است که همگان انتظار آن را از کیمیاگری به نام قلعه نویی دارند، نشانه هایی از این تیم را در استقلال مقابل پیکان دیدیم اما برای رسیدن به نقطه اطمینان و دوری از نوسان، قلعه نویی باید همچنان شلاق نارضایتی را در یک دست و یا بهتر بگوییم چوب معلمی را در اختیار داشته باشد تا شاگردان گریزپای او همچنان در مکتب او تلمذ کنند.